Jak przygotować książkę do wydania? cz. 2

Część 2. Dodatki do tekstu głównego

Na początku jeszcze dodam warte uwagi informacje do tekstu głównego:

Formy zapisów

W literaturze pięknej nie stosujemy skrótów typu np., m.in., ww. itd. Wszystkie słowa piszemy w całości: na przykład, między innymi, wyżej wymienione, i tak dalej. Rozpisujemy też wszystkie liczby, godziny, daty.

Wszedł do budynku o szóstej pięćdziesiąt dziewięć siódmego października tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego ósmego roku.

Zdjęcia, ilustracje

Jeśli mamy swoje zdjęcia czy ilustracje, które chcemy zamieścić w książce, przesyłamy je w oddzielnych plikach – każdy obraz oddzielnie. Pliki najlepiej w formie JPG, duże – przekładając to na wagę, będzie to kilka MEGAbajtów, a nie kilobajtów – w dużej rozdzielczości, dpi co najmniej 300. W przeciwnym razie nie wyjdą dobrze w druku.

Jeśli chcemy, by zdjęcie zajęło całą stronę i było w pionie, przesyłamy pionowe zdjęcia, bo poziomego ni jak nie rozciągnie się w drugą stronę.

Nie wklejamy zdjęć do pliku z tekstem.

Jeśli wykorzystujemy czyjeś ilustracje, koniecznie musimy mieć na to zgodę autora i musimy podać źródło, z którego korzystaliśmy. Jeśli korzystamy z banków zdjęć, warto przeczytać, na jakich zasadach możemy korzystać z danego zdjęcia.

Tabele

Tabele przygotowujemy najlepiej w pliku tekstowym (czyli jak tekst główny). W Excelu trudno się je sprawdza i poprawia, autor nie widzi, co poprawił redaktor i korektor, a ci dwaj – co zmienił autor. Tabela powinna zawierać nagłówki w kolumnach, składać się z co najmniej dwóch kolumn i dwóch wierszy. Warto podzielić kolumny na wiersze, gdyż w razie rozbieżności wersji plików tekstowych oraz przy przerzucaniu tekstu przez grafika do programu do składu tekstu, zawartość tabeli może się rozsypać i wtedy trudno się będzie zorientować, co ma być na jakim miejscu.

Przypisy

W zależności od charakteru książki stosuje się różne przypisy. Dla książki naukowej przypisy bibliograficzne mogą być zamieszczane:

a) w tekście głównym w nawiasach, w formie numerów pozycji bibliograficznych, np. [1],

lub lepiej:

b) w formie nazwiska autora i roku wydania, np. (Kowalski, 2011), (Kowalska, Nowak i in. 2007).

Przypisy wyjaśniające czy odnoszące do innych pozycji literatury najlepiej zapisywać w postaci przypisów dolnych. Jeśli jest ich dużo w książce, lepiej je numerować od 1 do xxx; jeśli jest ich kilka na całą książkę, mogą być oznaczone gwiazdką*.

Bibliografia

Jeśli ją zamieszczamy w książce, warto zadbać przede wszystkim o pełny zapis bibliograficzny oraz jednolitość zapisu, np.:

nazwisko autora, inicjał imienia, tytuł utworu, autor tłumaczenia, nazwa wydawnictwa, miejscowość i rok wydania.

Można zastosować inny schemat, byleby była zachowana jednolitość.

Zdjęcie: Tomasz Mikołajczyk z Pixabay